Мянга мянган жилээр -- Түнтүүлэй -- Бөөрөнхий хийгээд Дөрвөлжин -- Би хүсээгүй -- Дотроосоо -- Хэрээний нүдэнд хэн нэгэн буй -- Салалт -- Зүрхэн дундуур цогих бор морьтон -- Бурхан зүг -- Судалт бөмбөлөг -- Өчүүхэн -- Харц -- Гүйгч -- Тийм нэг хоосон байх -- Сайн хүн -- Хайр гэдэг шорвог тоглоом -- Зурагт үзэв -- Миний аав захирал -- Амралт -- Зуслангийн автобус -- Ааваа -- Нүрзэд хаачив

Миний сэтгэлийн нэгээхэн мухарт хуучны нэгэн сандал байдгийм. Хэн, хэзээ түүнийг тэнд лав гэгч нь суулгаж орхисныг би мэдэхгүйгээс хойш одоо хэнд хамаатай гэж. Гагцхүү агь үнэртсэн тэр модон сандал дээр би өглөө болгон ирж, алс тэртээг ширтэн нам гүмийг анирдан суух дуртай.
Үүр цүүрийн завсраар ингээд суухаар үлгэр туульс, эгэлгүй ертөнц үелзээд ирдгийм. Одоо мөдгүй эртэч хэдэн бялзуухай айдаст нүдээ гялтгануулан ирж, эртний хэлээр нарыг дуудан жиргэх болно. Би тэднээс өхөөрдлийг мэдэрдэг. Өхөөрдөл гэдэг орчлонгийн хамгийн энхрий мэдрэмж байх. Төд удалгүй тэдний дуудсан тэг дугираг хуучин нар шинэхэн гэрлээ цацруулсаар тэнгэрийн хаяанаас мандахад цэв цэнхэр гариг маань цээлхэн хоолойгоор дуулах болно.
Айдсаа гээсэн өнөөх хэдэн бялзуухай нарны цацраг дамжин нисэж одно. Нар угаасаа итгэл найдварыг тзэгч байх.

Моддын навчис салхин сэвшээг хөглеж, мөчир мөчиртөө бүжнэ. Морьд хаа нэг тургилангаа молор эрдэнийн толгой хаялж, балар эртний зүүдэнд умбана. Шүүдэрт шумбасан гоо өвс гэзгээ шувтран жингэнэх болно. Аргалын утаа тэнгэрт суунаглаж, амар амгаланг татлах болно. Айлын бүсгүй ашдыг ерөөж, алтан наранд цацал өргөнө.

Ай даа ... арав арван жилээр айлсаж хоргодмоор ертөнцдөө агь үнэртсэн модон сандал дээр алсыг ширтэж, анирыг анирдан суунам би...